جوشیراکو مکالمات بین 5 دختر داستانگوی راکوگو درباره اتفاقات عجیبی که هر روز برای آن ها می افتد می شنید. صحبت های ظنز آن ها هر موضوعی داشت، از مشاهده ی بی هدف زندگی هر روزه، تا سیاست، مانگا، و... .هر دختر چیز تازه ای برای اضافه کردن به بحث داشت، و هیچوقت بحث از جایی که شروع شده بود خاتمه نمی یافت. هر کدام از دخترهای راکوگو شخصیت منحصر به خودش را داشت، ماریی بوراتی پرانرژی و ناپخته، کیگورومی هاروکیتی زیبا، تتورا بوهاتی ذاتا خوش شانس و بی خیال، گانکیو کوروبیوتی خونسرد و خشن؛ و کوکورو آنراکوتی بدبین و ناپایدار. این دخترها- و دوست مرموزشان با ماسک کشتی – مشاهداتشان را برای بیننده های تئاتر در راکوگو یا محل های معروف اطراف توکیو تعریف می کنند.
وقتی جوشیراکو را تماشا می کنم، این فکر بالای سرم روشن میشه: «این انیمه مملو از دیالوگ های معمولی است تا بینندگان بتوانند از زیبا بودن دختران لذت ببرند.» در واقع، این جمله می تواند خلاصه کند که بسیاری از بینندگان متوجه نبوغ پنهان انیمه که در دیالوگ ها نهفته است نمی شوند.
همانطور که قبلاً گفتم، Joshiraku درباره پنج دختر راکوگو است که در مورد موضوعات تصادفی بحث می کنند، که معمولاً مکالمه تا زمانی که موضوع اصلی نابود بشه ادامه پیدا میکنه. اگرچه، این نباید شما را از تماشای آن منصرف کند، زیرا با این وجود واقعا خنده دار است.
استدیو J.C. Staff تا حدودی در مورد آرت و موسیقی این انیمه غفلت کرده است. البته باید بگم هنر استفاده شده در انیمه کاملاً شبیه به مانگا است. شخصیت برجسته برای من کوکورو است. حتی با وجود اینکه بقیه آن شخصیت ها هم اهمیت خاصی در نمایش دارند، اما احساس می کنم که طنز تاریک و پارانویای کوکورو سریال را به گونه ای پیچیده کرده است که واقعاً لذت بخش است.
برای کسانی که از Sayonara Zetsubou Sensei لذت می برند، نگران ظاهر کلی این نمایش نباشند، زیرا هنوز هم طنز فوق العاده ای که در اثر دیگر کوهجی کومتا یافت می شود. همچنین، تماشای این انیمیشن برای کسانی که به دنبال انیمیشنی هستند که جنبه تاریک و طنز زندگی را منعکس می کند شدیدا پیشنهاد میشه.