داستانی که این فیلم می گوید عمیقاً تکان دهنده و الهام بخش است. این فیلم با پس زمینه اوایل قرن بیستم، تنها چند سال پس از به دست آوردن حق رای توسط زنان، بر مبارزه مداوم علیه مردسالاری آن زمان تاکید می کند که اغلب زنان را از شرکت در بسیاری از فعالیت ها، به ویژه ورزش منع می کرد. ادرل از جمله پیشگامانی بود که از این هنجارهای اجتماعی سرپیچی کرد و قبل از شنای تاریخی اش در کانال، در مسابقات المپیک شرکت کرد. در فیلم زن جوان و دریا، داستان این است که چگونه در سال 1926، ترودی ادرل (دیزی ریدلی) شاهکار چشمگیر تبدیل شدن به اولین زنی که کانال مانش را شنا کرد را انجام داد. زمانی که ادرل از یک مورد وحشتناک سرخک جان سالم به در برده، او را در طول تمرینات اولیه خود در ساحل برایتون و جزیره کونی تا المپیک 1924 پاریس و در نهایت به کیپ گریس-نز فرانسه دنبال می کنیم، جایی که او برای خلق شاهکار خود در آب شیرجه می رود.
این داستان ورزشی الهام بخش و جذاب، با مدت زمان کوتاه 100 دقیقه، تقریباً بی عیب است، علی رغم اینکه گهگاه به سمت کلیشه های غیرقانونی منحرف می شود. این فیلم زندگینامه ای از نتفلیکس با حضور آنت بنینگ و جودی فاستر که داستان شنای دایانا نیاد از کوبا به فلوریدا را روایت می کند، به ذهن متبادر می شود. در حالی که هر دو فیلم شاهکارهای خارق العاده شناگران زن را برجسته می کنند که وضعیت موجود را به چالش کشیدند و آثار پاک نشدنی در تاریخ از خود به جای گذاشتند، می توان گفت که ترودی راه را برای دیانا هموار کرد. بنابراین او و خود فیلم را از بسیاری جهات، جدا از ارزش تولید محض، مهم تر می کند. زن جوان و دریا چیزی بیش از یک درام تاریخی است. این داستانی است برای توانمندسازی زنان، گواهی بر روحیه تسلیم ناپذیر ترودی ادرل و یادآور موانعی است که زنان بر آن غلبه کرده اند و امروزه همچنان به چالش می کشند. از دریچه ی چشمان ادرل، فیلم ما را دعوت می کند تا درباره سفرهای خودمان و موانعی که با آن روبرو هستیم تأمل کنیم و به طرز استادانه ای ما را تشویق می کند که با او و مانند او پیروز شویم.