تاکرو همچنان به تحصیل خود در آکادمی تنبی به عنوان عضوی از کمیته امنیت تازه تأسیس شده ادامه میدهد. او به همراه دیگر اعضا، با افراد سودجویی که از ماکن خود (قدرتهای ویژه) برای اهداف شرورانه استفاده میکنند، مبارزه میکند. در همین حال، تمایلات او و علاقهمندیهای عاشقانه متضاد دختران اطرافش، همه چیز را برایش پیچیده می کند.
فصل دوم اگرچه دنباله انیمه محسوب میشود، اما بیشتر شبیه یک فصل آزمایشی است. این فصل تغییرِ کلی اتفاقاتی را نشان میدهد که با آنچه تابحال دیده ایم تضاد دارد.
داستان این انیمه به شکلی است که انگار هر قسمت بدون صحنه های ایچی به پایان نمیرسد و به آن نیاز دارد. از دستگیری یک منحرف تا کلیشه از دست دادن حافظه (یا در این مورد، دزدیده شدن) و عشق ممنوعه دانشآموز و معلم، همه چیز در این انیمه وجود دارد.
هر قسمت به نوعی در حال نزدیک شدن به یک انیمه فن سرویس دار است. در واقع، کل داستان این انیمه فقط مجموعهای از شوخیهای مسخره در هر قسمت است. نه شخصیت منفی اصلی وجود دارد، نه انگیزه یا هدف واقعی. این انیمه از رنگهای درخشان و سبک انیمیشن نسبتاً معمولی استفاده میکند. هیچ چیز استثنائی بجز فن سرویس های جالب و دیدنی در آن وجود ندارد.
در این فصل، شاهد پیشرفت خاصی در شخصیت پردازی نیستیم. تمرکز هر قسمت روی یک شخصیت متفاوت است. قهرمان فصل اول دیگر نقش اصلی ندارد و اکنون تنها یکی از اعضای گروه اصلی است. سازندگان تعداد زیادی از شخصیتها، به ویژه شخصیتهای منفی و گروه «ونوس» از فصل اول را حذف کردهاند. کاهش تعداد کرکترها باعث میشود تا اصلی ها زمان بیشتری روی صفحه نمایش داشته باشند که اتفاق خوبی است. در کل تماشای این انیمه را به طرفداران سری قبلی آن یا طرفداران ایچی پیشنهاد می کنم.